นับตั้งแต่วันที่ฮีโระได้ย้ายโรงเรียนไป สำหรับฉันแล้ว สิ่งที่เป็นเสมือนตัวแทนของเขาซึ่งทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขายังอยู่ใกล้ๆ ก็คงจะเป็นไดอารี่เล่มนี้ "Hero Diary Secret" ฉันค่อยๆเปิดไดอารี่เล่มสีเหลืองออกทีละหน้า เขาจดมันไว้อย่างตั้งใจด้วยตัวหนังสือที่บรรจง ทุกคำ ทุกบรรทัด และทุกหน้า ล้วนเขียนออกมาจากใจ ซึ่งมันทำให้ฉันรับรู้ได้ถึงสิ่งที่เขาเป็นและ ความรู้สึก... ที่เขามีต่อฉัน
Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ 1
การนั่งริมหน้าต่างคงกลายเป็นงานอดิเรกของผมไปซะแล้ว ผมไม่รู้ว่าคนอื่นๆจะเป็นเหมือนผมมั้ยนะ ถ้าเรามีใครสักคนที่แอบชอบ เราก็คงจะอยากจะอยู่ใกล้ๆเขา ดูแลเขา และอยากเห็นเขาในสายตาตลอดเวลา ผมมองผ่านหน้าต่างของตัวเอง ผ้าม่านห้องของฮารุยังคงปิดอยู่ ป่านนี้เธอเองคงกำลังคิดถึงรุ่นพี่อยู่สินะ ผมหยิบหูฟังขึ้นมาใส่หู อารมณ์แบบนี้ผมว่าคงมีแต่เสียงเพลงเท่านั้นแหละที่เข้าใจผม
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเกือบๆทุ่มนึงได้ละมั้ง นี่ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ผมมองไปที่ห้องของฮารุ เธอปิดผ้าม่านไปแล้ว และก็ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่นะ แต่สิ่งที่ทำให้ผมยิ้มออกมาได้อีกครั้งก็คงจะเป็นตัวหนังสือน่ารักๆของคนน่ารักๆคนนั้นละมั้ง
“ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับคุกกี้หมีที่น่ารัก” แล้วไม่ขอบคุณที่ผมกลับมาบ้างเหรอ
“ฝันดีนะ ฮารุของผม ขอให้ในฝันมีผมอยู่ในนั้นบ้างสักนิดก็ยังดี”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 2
เช้านี้ฝนตก จู่ๆผมก็นึกแผนการที่จะช่วยให้ฮารุได้อยู่ใกล้ๆกับรุ่นพี่ขึ้นได้ แม้ว่ามันจะดูแปลกๆไปหน่อยก็เถอะ ผมชอบเธอ แล้วทำไมผมต้องคอยช่วยเธอด้วยละ มันอาจจะขัดแย้งกันในใจ แต่ผมก็อยากเห็นเธอมีความสุขมากกว่าแหละนะ วันนี้ก็เลยเป็นอีกวันหนึ่งและคงจะมีวันแห่งความสุขของผมต่อไปอีก 4 เดือนที่เราได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ วันนี้ผมไปรับเธอที่บ้านและทิ้งเธอไว้กับรุ่นพี่ที่หน้าโรงเรียน เฮ้อ จะว่าไปผมใจดีเกินไปหรือเปล่านะที่ปล่อยพวกเขาให้ใกล้ชิดกัน มันก็เจ็บจี๊ดๆที่ใจดี แต่ก็นะ ผมแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอนานๆและหวังแค่ว่าเธอจะจำผมได้ในสักวันหนึ่งก็เพียงพอแล้วละ
“อดทนหน่อยนะ อีกไม่นานทุกอย่างก็คงจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี”
ผมนั่งมองเธอจากหน้าต่าง พวกเขาดูเข้ากันชะมัดเลยแฮะ
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 3
“แปลกนะ ทั้งๆที่เธอแอบชอบรุ่นพี่ แต่ฉันก็ไม่เห็นเธอจะทำอะไรให้เขารู้บ้างเลย”
ผมถามฮารุขณะที่เดินกลับด้วยกันในเย็นวันนั้น และดูเหมือนว่าเธอไม่ได้คิดจะทำอะไรไปมากกว่าการแอบมองรุ่นพี่แบบนี้ไปเรื่อยๆ
“การที่เราชอบใครสักคน โดยที่เขาไม่เคยรู้เลยน่ะ มันเจ็บปวดมากนะ”
เหมือนที่ผมชอบเธอ แต่เธอไม่เคยรู้เลยยังไงล่ะ
“นายก็กำลังแอบชอบใครบางคนอยู่เหรอ”
ก็ชอบเธอยังไงละยัยบ๊องเอ้ย เธอไร้เดียงสา และใสซื่อเกินกว่าที่ผมจะกล้าไปทำร้ายความรู้สึกของเธอได้ เพราะยังงี้สินะ ผมถึงได้คิดว่าแค่ได้อยู่ใกล้ๆเธอก็เพียงพอแล้ว ก็เธอเล่นขีดเส้นกั้นผมซะขนาดนี้ จะข้ามยังไงได้นะ
“พรุ่งนี้วันหยุดแล้ว ไหนๆเธอก็ไม่ได้เจอหน้ารุ่นพี่อยู่ดี เราไปหาอะไรสนุกๆทำกันดีไหม” ^^
ผมลองกลั้นใจถามเธออกไปอย่างนั่น ก็รู้ๆกันอยู่ว่าเธอคงปฏิเสธ แต่ว่า... ไม่น่าเชื่อเธอกลับตอบตกลง เย้ๆ ดีใจจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีแล้วฮะแม่ อย่างน้อยๆผมก็สามารถหาเรื่องเอาวันหยุดเสาร์อาทิตย์ของฮารุมาเป็นวันแห่งความสุขของผมได้อีกสักวันสองวัน แม่เห็นไหมฮะวันพรุ่งนี้ผมกับเธอเราจะได้ไปเที่ยวด้วยกันด้วย แม่อย่าอิจฮาผมนะฮะ ><
“ผมแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอแบบนี้ทุกวันไม่ได้เหรอ”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 4
เช้าวันเสาร์ผมมารับฮารุที่หน้าบ้าน คุณป้า แม่ของฮารุดูท่าทางเธอจะตกใจเล็กน้อยแต่ก็ปนด้วยความดีใจที่ได้เจอผมอีกครั้ง ผมขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีก่อนที่ผมไม่เคยได้มาเยี่ยมเธอเลย แต่คุณป้าก็ยังคงใจดีกับผมมากๆและก็บอกกับผมว่าไม่เป็นไร ฮารุจำผมไม่ได้ ผมบอกกับคุณป้าไปแบบนั้นและขอร้องเธอว่า อย่าบอกฮารุว่าผมเป็นใคร ผมไม่ได้คิดจะทำตัวเป็นพระเอกหรอกนะ แต่ผมคิดว่ามันคงยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะต้องบอกความจริง ผมอยากให้เวลา 4 เดือนนี้เป็นช่วงเวลาที่ผมได้อยู่ใกล้ๆและดูแลเธอให้ดีกว่าเดิม ผมไม่กล้าคาดหวังอะไรมากหรอก เพราะผมก็ยังรู้สึกผิดต่อเธออยู่ เพราะฉะนั้นครั้งนี้ถ้าหากผมสามารถทำสิ่งดีๆให้กับเธอได้ ผมก็พร้อมที่จะทำ
วันนี้ฮารุออกมาจากบ้านด้วยชุดลำลองที่ทำเอาผมตะลึงจนพูดไม่ออก เธอน่ารักมากไม่ว่าจะอยู่ในชุดไหน แต่สุดท้ายผมก็ทำได้แค่เพียงบอกเธอไปว่า “คงพอดูได้” แค่นั้นเอง
ผมพาฮารุมาที่กำแพงแห่งความหวัง และผมหวังว่าจะทำให้ความหวังของเธอเป็นจริง อย่างน้อยๆก็คงจะทำให้เธอมีกำลังใจที่จะทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อรุ่นพี่ได้ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเขียนคำอธิฐานหรือสิ่งที่หวังอะไรลงไป แต่ผมเองได้แต่เขียนข้อความสั้นๆ หวังว่าคำขอผมจะสมหวังไม่วันใดก็วันหนึ่งละนะ
“สักวันหนึ่งเธอคงจะจำผมได้ใช่มั้ย Haru”
หลังจากที่เราเดินออกมาจากกำแพงแห่งความหวัง ผมและฮารุก็ไปเดินเที่ยวตลาดด้วยกัน ระหว่างทางที่เดินมีของบางอย่างที่ผมอยากได้ มันน่าจะดีถ้าผมกับเธอใช้คู่กัน มันคือโทรศัพท์คู่รัก แต่ว่าถ้าผมให้เธอตอนนี้เธอคงไม่รับไว้แน่นอน ผมเลยเก็บไว้ให้เธอวันหลัง แต่ไม่นึกเลยว่าตอนเย็นหลังกลับบ้านเธอจะให้พวงกุญแจรูปหูฟังกับผม ผมดีใจจนทำอะไรไม่ถูก ถามกับเธอย้ำแล้วย้ำอีกว่าเธอให้ผมจริงๆเหรอ นี่ผมจะเริ่มคิดได้ไหมนะ ว่าอย่างน้อยๆเธอก็เริ่มจะนึกถึงผมบ้างแล้ว ^^”
“อย่างน้อยๆสักช่วงเวลาหนึ่ง ให้ผมได้อยู่สายตาของเธอบ้างก็ยังดี
และมือของผมที่จับฮารุไว้นั้น ถ้าได้จับมือคู่นี้ตลอดไปผมคงจะมีความสุขมากแน่ๆ”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 5
รุ่งเช้าวันอาทิตย์ผมก็รวบรวมความกล้ามาที่บ้านของฮารุแต่เช้า คุณลุงและคุณป้าก็เลยชวนทานอาหารเช้าด้วย ผมรู้สึกขอบคุณทั้งสองท่านจริงๆ ถึงแม้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาจะเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยสำหรับท่านมาก แต่ท่านก็ยังยอมรับและยังพูดคุยกับผมเหมือนเดิม แม้ว่าจะไม่ได้เปิดเผยตัวตนของผมให้ฮารุรู้ตามที่ผมได้ขอไว้ แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าท่านก็ยังคงรักผมเหมือนกับช่วงเวลา 6 ปีที่ผ่านมา แถมยังพูดแกมๆเหมือนว่าท่านอยากให้ผมและฮารุเป็นคู่รักกัน ขอบคุณมากจริงๆครับ
วันนี้ผมอาสาพาฮารุซ้อนท้ายจักรยานออกมาปั่นเล่น ดูเหมือนโรคกลัวจักรยานของเธอจะยังติดอยู่ในความทรงจำของเธออยู่ แต่ครั้งนี้ผมจะดูแลเธอให้ดีมากกว่าตอนนั้น ผมยังจำความรู้สึกตอนที่มือของเธอเกาะเอวของผมได้ ใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลย ผมอยากให้มีเวลาดีๆแบบนี้ทุกเลยครับคุณท้องฟ้า
แล้วในวันนั้นผมก็ได้มอบโทรศัพท์ให้กับเธอ พร้อมกับขอถ่ายรูปคู่กับเธอเก็บไว้เป็นที่ระลึก ทุกทีที่ผมได้อยู่ใกล้เธอ ผมจะรู้สึกราวกับว่าผมได้เข้าใกล้กองไฟมากขึ้น และผมจะรู้สึกร้อนวูบวาบข้างในใจ แต่ผมก็อยากจะอยู่ใกล้ๆเธอนะ เพราะผมรู้ว่ายิ่งวันเวลาแห่งความสุขผ่านไปมากเท่าไหร่ เวลาแห่งการจากลาของผมก็มาเร็วเท่านั้น
ผมจะจำไว้นะว่าวันนี้ฮารุได้ซ้อนท้ายจักรยานกับผม เราได้มาสวนสาธารณะด้วยกัน ผมจะจำแม้กระทั่งต้นไม้ใบหญ้าที่เราเคยผ่านมันมา “ด้วยกัน”
“ผมอยากเก็บทุกอย่างที่เป็นฮารุไว้เป็นความทรงจำของผมไว้ตลอดไป”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 6
ตอนเช้าของวันจันทร์ตามที่ผมคิดไว้ ฮารุคืนโทรศัพท์ที่ผมให้ไว้กับเธอและผมก็โยนมันทิ้งต่อหน้าเธอ จริงๆแล้วผมไม่ควรจะทำแบบนั้นเลยสักนิด แต่เมื่อคิดถึงความเป็นห่วงที่ผมมีต่อเธอ มันมากมายยิ่งกว่าที่ผมจะบอกออกไปได้ และถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนๆนั้น อย่างน้อยๆผมก็แค่อยากจะให้เธอรับมันเอาไว้บ้างสักนิดก็ยังดี แต่นอกจากเรื่องที่ผมน้อยใจที่เธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ ก็มีอีกเรื่องนึงที่ทำให้ผมไม่ค่อยสบายใจ จริงๆวันนี้ผมแค่อยากมาสืบเรื่องของรุ่นพี่ประธานนักเรียนก็เลยแอบมาโรงเรียนก่อนฮารุ แต่เรื่องที่ผมได้รู้กลับไม่ใช่เรื่องที่ควรจะรู้ซะได้ เพราะผมดันแอบไปเห็นคนที่เป็นคนทำให้โต๊ะของฮารุเปื้อนนมกล่องนั้น ไม่ใช่เพราะมันหกหรอก แต่เพราะคนๆนั้นตั้งใจจะแกล้งฮารุต่างหาก นั่นยิ่งทำให้ผมโมโหมากขึ้น เพราะผมรู้ว่าใครเป็นคนทำยังไงล่ะ
หลังจากหมดคาบเรียนผมก็รีบออกมาจากห้องเรียนทันที ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับความรู้สึกในตอนนี้ดี เย็นนี้เธอก็คงไปที่โรงยิมและนั่งดูรุ่นพี่ซ้อมบาสเหมือนเคย ผมก็เลยตัดสินใจกลับมาก่อนและมันก็ทำให้ผมได้เห็นอะไรบางอย่างที่เจ็บปวดมากจริงๆ
หลังจากที่ผมกลับมาถึงบ้านได้สักพักฝนก็เทลงมา และพอผมไปหาเธอที่บ้าน คุณป้าก็บอกว่าเธอยังไม่กลับมา ถ้าผมไม่รีบหยิบร่มแล้ววิ่งออกมาตามหาเธอก็คงดี เพราะว่าอะไรน่ะเหรอ เพราะผมจะได้ไม่ต้องไปเห็นภาพที่เจ็บปวดนี้ไง ภาพที่รุ่นพี่เดินมาส่งฮารุที่บ้าน พวกเขาดูเหมาะสมกันเกินไปกว่าที่ผมจะทนดูได้นานๆ อย่างน้อยๆถ้าจะเป็นแบบนี้ขอเป็นตอนที่ผมไม่ได้อยู่ที่นี่ไม่ได้เหรอไง ถึงแม้ว่าผมจะทนฝืนยิ้มกับเรื่องต่างๆได้ดี แต่ว่าผม... ก็เหนื่อยใจเป็นเหมือนกันนะ
ผมทำได้แค่ซ่อนตัวเองอยู่ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น แล้วปล่อยให้คนสองคนได้เดินไปบนทางของพวกเขา
หลังจากที่ผมต้องทนเห็นพวกเขาเดินด้วยกัน เขาส่งเธอที่หน้าบ้าน และเมื่อเธอเข้าบ้านไปแล้ว ผมก็เดินออกมาหาเขา
“รุ่นพี่ ชอบเธอใช่ไหมละครับ ฮารุน่ะ ถ้ายังงั้นก็ช่วยทำดีกับเธอให้มากๆหน่อย อย่าทำอะไรที่มันสวนทางกับหัวใจเลย”
ผมก็ไม่รู้ว่า ทำไมผมต้องมาพูดเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยนะ
“โลกความจริงน่ะ มันโหดร้ายมากกว่านี้เยอะฮีโระ นายก็น่าจะรู้ว่า... ถ้าฉันเข้าใกล้เธอ เธอจะมีแต่เรื่องเดือดร้อน”
“แล้ว 1 ปีที่รุ่นพี่ต้องแกล้งทำเป็นไม่สนใจเธอ และทำเหมือนเกลียดเธอ มันไม่ใช่ปัญหาหรอกเหรอ สำหรับเธอแล้ว สิ่งที่น่ากลัวมากที่สุดก็คือการที่รุ่นพี่เกลียดเธอนั่นแหละ”
เขาเงียบแล้วถอนหายใจออกมา ผมว่าเขาก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไร เพียงแต่ว่าวิธีที่เขาใช้ปกป้องฮารุนั้น มันย้อนกลับมาทำร้ายคนที่เขาชอบด้วย
“ขอร้องละครับ ผมไม่ได้ขอให้รุ่นพี่ต้องฝืนใจทำ แต่ว่า... ถ้าหากรุ่นพี่ชอบเธอจริงๆ ก็ช่วยดูแลเธอให้ดีกว่านี้ ได้โปรดอย่าปล่อยให้เธอต้องเศร้าอยู่แบบนี้เลย ไม่มีอะไรที่จะทำให้เธอเสียใจ มากไปกว่าเรื่องของรุ่นพี่อีกแล้ว เชื่อผมเถอะ”
เขาน่าจะคิดอะไรหลายๆอย่างได้ ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ และหลังจากนั้นเมื่อผมกลับมาถึงบ้านก็พบว่าฮารุมานั่งรอผมอยู่ที่หน้าบ้านแล้ว และเธอก็เอาโทรศัพท์ให้ผมดู ผมดีใจนะที่ในที่สุดเธอก็ยอมรับความหวังดีของผมสักที และก็ดีใจที่เห็นว่าเธอกำลังจะมีความสุข
“อีกฝั่งหนึ่งใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นเดียวกัน คนสองคนเดินคู่กันใต้ร่มสีเหลือง ผมไม่อยากเห็นภาพนี้จริงๆ”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 7
วันต่อมาผมแปลกใจมากที่ฮารุมารอผมที่หน้าบ้านแต่เช้า หลังจากที่เมื่อวานเธอมาหาผมที่บ้านและยอมรับโทรศัพท์เจ้าปัญหาไปเป็นที่เรียบร้อย ผมแอบดีใจหน่อยๆที่เธอยอมรับสิ่งที่ผมทำให้บ้างแล้ว แต่พอตอนเที่ยงผมก็ต้องมารับรู้ว่าพวงกุญแจที่เธอให้ผม เธอซื้อให้กับมุนอาและรุ่นพี่ด้วย ความดีใจของผมจะลดลงนิดนึงดีไหมนะ ผมแอบคิดว่าเธอจะซื้อให้ผมคนเดียวซะอีก
ตอนเที่ยงรุ่นพี่ประธานเรียกผมเข้าไปคุยด้วย ผมต้องนับหนึ่งถึงพันในใจช้าๆ เพราะเรื่องที่เขาพูด มันทำให้ผมเริ่มเซ็งทันที
“นายชอบเธอใช่มั้ย”
“รุ่นพี่หมายถึงอะไรเหรอครับ”
“ฮารุไง”
“อยู่ดีๆทำไมถึงมาถามผมเรื่องนี้กันละครับเนี่ย”
“ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะเป็นคนดูแลฮารุด้วยตัวฉันเอง”
ผมพยักหน้า และยิ้มให้กันรุ่นพี่ แต่ในใจนะเหรอ ไม่รู้สิ บางทีผมเองก็สับสนกับตัวผมเองเหมือนกัน
“ก็ดีครับ ช่วยแสดงมันออกมาให้ผมเห็นด้วยว่ารุ่นพี่ดูแลเธอได้จริงๆ”
ผมตอบเขาไปแบบนั้น นี่ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับแม่ ถ้าผมทำให้เธอสมหวังกับเขาได้ ผมจะมีความสุขได้จริงๆใช่ไหมครับ ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกจุกที่หน้าอกจังเลย ตอนที่เขาถามผม ผมเกือบจะหลุดปากบอกความจริงไปแล้วสิ
“ผมเองก็ชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆนะ ผมชอบเธอ ผมชอบเธอ... จริงๆ”
เย็นวันนี้...
ผมเห็นผู้หญิงน่ารักคนนั้นยืนลับล่อๆอยู่ที่หน้าประตูห้อง ตอนที่ฮารุกลับไปเอาสมุดการบ้านด้วย จะมีอะไรหรือปล่าวนะ “ซอลฟา” สาวน้อยนักดนตรีคนนั้นน่ะ เธอแอบมีความลับอะไรบางอย่างกับฮารุอยู่หรือเปล่านะ
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 8
ช่วงนี้ผมแอบกังวลกับอะไรบางอย่าง และผมก็ไม่แน่ใจว่ามันจะมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นไหม แต่ผมก็หวังว่าจะไม่มีอะไรอย่างที่ผมคิด สาวน้อยนักดนตรีคนนั้นมีอะไรที่น่าสงสัยบางอย่าง แต่ผมก็คงยังสรุปไม่ได้ ตอนนี้ที่ผมพอทำได้ก็แค่เพียงแอบเป็นห่วงเธออยู่ไกลๆและหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น อ่อ... คาบพละผมได้ลงแข่งบาสชายด้วย และที่ทำให้ผมรู้สึกมีแรงที่จะเล่นให้ดีก็เพราะมีฮารุที่อยู่ทีมเดียวกับผมด้วย ถ้าฮารุรู้สึกกับผมเหมือนกับที่รู้สึกกับรุ่นพี่ ผมคงจะดีใจแทบบ้า แต่มันก็คงเป็นแค่ความฝันลมแล้งๆที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอนแล้ว
ตอนเย็นของวันนั้นผมปลีกตัวออกจากฮารุและบอกเธอว่าผมไม่ว่าง แต่จริงๆแล้วผมโกหกเธอเพื่อให้เธอได้มีเวลาอยู่กับรุ่นพี่มากกว่า หลังจากผมส่งมุนอาขึ้นรถแล้ว ผมก็ยังคงตามไปแอบดูเธอที่โรงยิม และมันก็น่าแปลกที่สาวนักดนตรีคนนั้นมานั่งคุยกับเธอเหมือนกับว่าอยากจะสนิทด้วย ผมไม่ค่อยไว้ใจเธอเท่าไหร่ แต่ก็คงต้องดูๆกันไปก่อน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องเห็นคนทั้งคู่เดินด้วยกัน ไม่อยากเห็นแต่ก็ต้องมาเห็น และไม่อยากได้ยินก็กลับต้องได้ยินสินะ
“ถ้าฮารุยังไม่ได้คบใคร เราลองมาคบกันดูมั้ย”
ที่รุ่นพี่พูดกับฮารุน่ะ ผมก็อยากพูดคำนี้ออกมาเหมือนกัน “ผมกลับมาแล้ว และผมจะดูแลเธออย่างดี พวกเรากลับมาคบกันอีกครั้งได้หรือเปล่า ไม่ใช่คบเล่นๆเหมือนตอนประถม แต่...อยากคบกันแบบอยู่ด้วยกันตลอดไปน่ะ” เฮ้อ ก็ได้แต่คิดในใจละนะ
ตอนค่ำของวันนั้นผมชวนเธอออกมานั่งดูดาวด้วยกัน และผมก็ต้องอึ้งกับสิ่งที่เธอถาม เธอถามผมว่าอะไรน่ะเหรอ เธอถามผมว่าผมแอบชอบเธอหรือเปล่า ผมนี่แทบจุกเลยทีเดียว ตอนนั้นผมชั่งใจอยู่นาน หรือว่านี่จะเป็นโอกาสที่ผมจะได้บอกเธอ แต่แล้วดูจากสีหน้าที่เธอคาดหวัง เธอคงอยากให้ผมตอบว่า ไม่ มากกว่า แถมเธอยังพยายามที่จะเชียร์ผมกับมุนอาด้วย ขอร้องละ ถ้าฮารุจะไม่ชอบผมเหมือนรุ่นพี่คนนั้น ก็อย่าได้ผลักไสผมให้ต้องไปชอบคนอื่นเลยนะ เพราะมันเจ็บปวดมากจริงๆ นอกจากนั้น เธอยังเล่าถึงเรื่องที่รุ่นพี่ขอคบกับเธอให้ผมฟังด้วย ยัยบื้อเอ้ย ถึงเธอจะไม่รู้ว่าผมเป็นใคร และถึงเธอจะไม่รู้ว่าผมชอบเธอมากแค่ไหน แต่ไม่บอกต้องเรื่องนี้ให้ผมต้องเจ็บปวดก็ได้ ยัยซื่อบื่อฮารุ ผมต้องบอกให้เธอรีบตอบตกลงกับรุ่นพี่ไปทั้งๆที่ใจผมแทบจะสลายเลยนะ
หลังจากที่เธอเข้าบ้านไปแล้ว ผมก็ได้แต่นั่งคิดถึงเรื่องราวของพวกเรา เสียดายที่มันเป็นเพียงเรื่องอดีตที่ผ่านมาแล้ว เสียดายที่เธอจำผมไม่ได้ บางทีนั่นอาจจะเพราะว่าเราไม่ใช่คู่กันอยู่แล้ว แม่ช่วยตอบผมทีได้ไหมครับ ว่าผมควรจะทำยังไงต่อไปดี
The secret of memory : วันวานกับความทรงจำ
The secret of memory : วันวานกับความทรงจำ
- บทนำ
- ตอนที่ 1 เสื้อกันฝนสีแดง
- ตอนที่ 2 ความบังเอิญ
- ตอนที่ 3 เพื่อนสนิท?
- ตอนที่ 4 คนที่รู้ความลับ
- ตอนที่ 5 คำอธิฐาน
- ตอนที่ 6 รูปแห่งความทรงจำ
- ตอนที่ 7 ร่มสีเหลือง
- ตอนที่ 8 น้อยใจ
- ตอนที่ 9 เผลอ
- ตอนที่ 10 คำอธิฐานใต้แสงดาว
- ตอนที่ 11 สารภาพรัก
- ตอนที่ 12 เงาของคน 2 คน
- ตอนที่ 13 สิ่งที่อยู่ในใจ
- ตอนที่ 14 คนรู้จัก ที่... ไม่เคยรู้จัก
- ตอนที่ 15 ความเชื่อใจ
- ตอนที่ 16 ความเจ็บปวดที่... เนิ่นนาน
- ตอนที่ 17 ยิ่งฝืน.. ก็ยิ่งเหนื่อย
- ตอนที่ 18 เธอคนนั้น
- ตอนที่ 19 เพื่อ...
- ตอนที่ 20 ความจริงแล้ว...
- ตอนที่ 21 เวลาที่เหลือน้อย
- ตอนที่ 22 ตั๋วหนัง ยางลบ และความทรงจำ 1
- ตอนที่ 23 ตั๋วหนัง ยางลบ และความทรงจำ 2
- ตอนที่ 24 วันแห่งความสุข
- ตอนที่ 25 เรื่องที่ยังไม่เคยรู้
- ตอนที่ 26 ความลับที่ถูกเปิดเผย
- ตอนที่ 27 Special Hero 1
- ตอนที่ 28 Special Hero 2
- ตอนที่ 29 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 1 👈
- ตอนที่ 30 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 2
- ตอนที่ 31 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 3
- ตอนที่ 32 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ END
