Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 9
สิ่งที่ผมทำได้ในวันนี้ ก็คือการบอกให้เธอตอบรับคำขอของรุ่นพี่ไปไวๆ ผมไม่ได้เพี้ยนไปใช่มั้ยที่บอกให้คนที่ตัวเองชอบไปชอบคนอื่น
“พวกเราเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆค่ะ แล้วฮีโระก็เป็นเพื่อนที่ดีของฉันมากๆ อีกไม่นานเขาก็ต้องกลับไปที่โรงเรียนของเขาแล้ว ฉันเลยอยากจะทำดีกับเขาเยอะๆ อีกอย่างฮีโระก็คอยช่วยฉันในหลายๆเรื่องด้วย” ใช่สินะ เพราะเธอมองเห็นผมในฐานะเพื่อนมาตั้งแต่แรกและไม่เคยจะมีครั้งไหนเลยที่เธอจะคิดเป็นอื่น ผมมันก็แค่คนๆหนึ่งที่เธอแค่สงสารและก็ทำทุกอย่างให้ เพราะรู้สึกขอบคุณเท่านั้น ไม่ได้มีความรู้สึกเป็นอย่างอื่นเลย
ตอนบ่ายวันนั้น พวกเราเกือบถูกอาจารย์จับได้ว่าแอบเล่นแชทกัน และฮารุถูกเรียกตัวให้ไปทำโจทย์ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงอยากเสนอตัวแทนเธอนัก แต่ที่แน่ๆ ผมก็รู้สึกผิดกับเธออยู่เหมือนกัน เพราะจริงๆแล้วผมรู้คำตอบของโจทย์ข้อนั้น แต่ว่า... ผมตั้งใจจะตอบคำอบที่ผิดไปแต่แรก ทำไมน่ะเหรอ เพราะผมอยากให้อาจารย์ลงโทษพวกเรา แล้วฮารุก็จะได้ไม่ต้องไปหารุ่นพี่ไงละ เนียนดีนะ ผมว่ามันก็เป็นความคิดที่ไม่เลว แม้ว่าผมจะอยากเห็นฮารุสมหวัง แต่ก็แค่สักนิด แค่นิดเดียวที่ผมต้องการ แล้ววันนั้นพวกเราก็โดนลงโทษ(ตามที่ผมหวัง) ดูเหมือนฮารุจะเสียใจนิดหน่อย (แค่ผมแอบดีใจนะ คิคิ) เพราะอย่างน้อยๆเย็นนี้ ผมก็จะได้มีเวลาอยู่กับเธอนิดหน่อย ถึงจะเรียกว่าแอบขโมยเวลาของพวกเขาก็เถอะ
แต่แล้วความดีใจก็อยู่กับผมได้ไม่นาน เมื่อฮารุหายไปหลังจากที่เธอไปไหนสักแห่งโดยไม่บอกผม และก็ไม่ยอมกลับมาสักที ผมรอเธออยู่นาน แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมา จนผมชักจะเป็นห่วงก็เลยลองโทรศัพท์ไปหาเธอ แต่ปรากฏว่าน้ำเสียงที่เธอรับโทรศัพท์มันทำให้ผมใจหาย เธอกำลังร้องไห้และหวาดกลัว เพราะมีใครบางคนปิดประตูขังเธอไว้ในห้อง ทันใดนั้นขาของผมก็เริ่มวิ่งออกไปยังห้องเรียนโดยอัตโนมัติและผมแทบจะพังประตูเข้าไปให้ได้
แล้วพระเอกขี่ม้าขาวตัวจริงก็เข้ามาช่วย ยังไงผมก็คงแยกพวกเขาสองคนไม่ได้จริงๆ นี่คือสิ่งที่สวรรค์จะบอกผมใช่ไหม
หลังจากที่ประตูเปิดออก รุ่นพี่ก็วิ่งเข้าไปกอดฮารุ ขาของผมมันไม่มีแรงเลยแฮะ ผมเองก็อยากจะเข้าไปปลอบเธอจนแทบจะขาดใจเหมือนกัน แต่ว่า... หากเป็นรุ่นพี่ แบบนี้ก็คงจะดีแล้วล่ะ ผมค่อยๆถอยหลังออกมาด้วยความอ่อนล้า แล้วค่อยๆเดินกลับบ้านมาตามลำพัง พร้อมกับมือที่เต็มไปด้วยเลือด
“ได้แผลซะบ้างก็ดีเหมือนกันนะ เผื่อว่าเจ็บแล้วมันจะได้จำบ้าง”
เธอจะรู้มั้ยนะว่า ผมเป็นห่วงเธอมากขนาดไหน เธอจะรู้ไหมว่าผมอยากเป็นคนที่เข้าไปปลอบให้เธอหายจากความกลัวและความเศร้าเหล่านั้น และเธอจะรู้บ้างไหมนะว่าผมเศร้ามาก เมื่อเห็นว่าเธอกับรุ่นพี่สนิทกันมากขึ้น
“ผมต้องทำร้ายจิตใจตัวเองทุกวันด้วยการมองฮารุกับรุ่นพี่อยู่ด้วยกัน เพื่อให้ผมได้รู้ตัวเองว่า...
ไม่มีที่ว่างให้ยืน สำหรับคนที่เป็นแค่... อดีต (ที่เธอไม่เคยแม้แต่จะจดจำ)
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 10
วันนี้เป็นวันเสาร์ แต่ผมก็ต้องออกจากบ้านแต่เช้าเพราะคิดว่าน่าจะไปช่วยซ่อมประตูที่พังไปเพราะแรงถีบของผมสักหน่อย หลังจากที่ผมลงมือซ่อมประตูได้ไม่นาน คนสองคนที่ผมไม่อยากให้อยู่ด้วยกันที่สุดก็เดินมาหาผม พวกเขาอยากจะให้ผมเห็นว่าพวกเขารักกันมากขนาดไหนใช่ไหมเนี่ย รุ่นพี่กับฮารุจริงๆน่าจะเอาเวลาไปเที่ยวด้วยกันซะ ไม่ต้องมาช่วยผมให้ผมต้องอิจฉารุ่นพี่ก็ได้ หลังจากที่พวกเขามาถึงได้สักพักรุ่นพี่ก็บอกให้ฮารุออกไปซื้อน้ำให้ และระหว่างเธอกำลังไปหาซื้อน้ำนั้น รุ่นพี่ก็พูดอะไรที่ทำให้ผมต้องเก็บเอามาคิด เขาจะทำอะไรของเขาอีกละเนี่ย
“ฉันคงดูแลเธอได้ไม่ดีเท่านายจริงๆฮีโระ ฝากดูแลฮารุด้วยนะ”
“บอกไว้แล้วว่าจะอยากจะดูแลเธอ รุ่นพี่ก็ต้องดูแลเธอให้ดีสิครับ จะมาฝากฝังผมทำไมอีก”
“ไม่รู้สินะ บางทีอาจจะเป็นเพราะ... ฉันไม่ใช่คนดีอย่างพี่พวกนายคิดละมั้ง”
“ถ้ารุ่นพี่ยังทำเหมือนว่าเธอเป็นของเล่น จะมาก็มา จะไปก็ไปแบบนี้ ผมจะไม่ยอมให้รุ่นพี่อีกต่อไปแล้วนะครับ”
“อื้อ ยังไงก็ขอโทษนายด้วย ละฝากดูแลเธอด้วยจริงๆ”
รุ่นพี่เอื้อมมือมาตบไหล่ผมเบาๆ ก็เห็นๆกันอยู่แล้วว่าทั้งคู่กำลังจะไปเที่ยวด้วยกัน จะมาฝากฝังอะไรอีกละ เฮ้อ ดูสิวันนี้ทั้งวันของผมคงไม่ได้หาเรื่องไปอยู่ใกล้ฮารุแล้วเนี่ย รุ่นพี่เล่นแย่งเวลาผมไปซะแบบนี้ แล้วผมจะเอาช่องว่างที่ไหนไปได้ใจของฮารุบ้างละ ตั๋วหนังสองใบนี้ถ้าไม่มีคนไปด้วยก็เอาทิ้งซะยังจะดีกว่า ผมหยิบตั๋วหนังที่เตรียมไว้สำหรับคนสองคนขยำมันให้ยับที่สุดเท่าที่จะดูไม่ออกว่ามันคืออะไร
ตอนค่ำของวันนั้น ในขณะที่ผมกำลังเดินออกมาจากบ้าน ผมก็พบว่ารุ่นพี่มาส่งฮารุที่หน้าบ้านพอดี เธอกอดตุ๊กตาตัวหนึ่งอยู่ในมือ ทำไมผมต้องออกมาเจอภาพแบบนี้ด้วยนะ
“คนที่เหมาะสมกันสองคน จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะโกหกออกไปว่า พวกคุณไม่เหมาะกันเลย”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 11
เช้าวันจันทร์ผมมีเรื่องที่คิดว่าต้องรู้ให้ได้ว่า คนที่เป็นตัวการก่อเรื่องราวทั้งหมดเป็นใคร ผมจึงจำใจต้องลากตัวเองออกมาจากหน้าบ้านของฮารุแล้วมุ่งหน้ามาโรงเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ ผมไม่แน่ใจว่าเรื่องประตูที่ถูกล็อคไว้เป็นฝีมือใครกันแน่ แต่ผมคิดว่าคนๆนั้นคงไม่หยุดเรื่องต่างๆไว้แค่นี้แน่นอน แต่แล้วคนที่ผมไม่คาดคิดมาก่อนก็ปรากฏตัวขึ้น ผมภาวนาด้วยใจจริงว่าขออย่าให้เป็นเธอเลยที่ทำเรื่องนี้ แต่แล้ว “มุนอา” ก็ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก เมื่อเธอเป็นคนโปรยกระดาษที่มีคำว่า “ฉันเกลียดเธอ” ลงมา แม้ว่าผมจะถูกฮารุเกลียดเพราะผมบอกกับเธอตรงๆว่ามุนอาเป็นคนทำ แต่ผมแค่ก็อยากให้ทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อไปกันตลอดไปนะ และผมก็หวังว่ามุนอาจะเป็นเพื่อนที่สามารถอยู่ข้างๆเวลาฮารุไม่สบายใจได้
เช้าวันนั้นอาจจะเช้าวันที่เศร้าสำหรับคนสองคน ผมแอบมองพวกเธอจากมุมหนึ่งของชั้นดาดฟ้า อย่างน้อยๆฮารุของผมก็มีเพื่อนที่รักเธออย่างจริงใจอยู่คนหนึ่งละนะ ส่วนเรื่องของรุ่นพี่ ถึงผมจะไม่ชอบเขาแต่ผมก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าเขาชอบฮารุมากขนาดไหนและอยากทำเพื่อฮารุมากจริงๆ การทำตัวเหินห่างของรุ่นพี่ก็ทำเพื่อไม่ให้ฮารุถูกคนอื่นๆมารังแกได้ ผมอาจจะไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่างที่เขาตัดสินใจ แต่ผมก็หวังว่ามันจะเป็นผลดีกับฮารุจริงๆ ผมน่ะไม่อยากเห็นฮารุร้องไห้หรอกนะไม่ว่าจะต่อหน้าหรืออยู่ข้างหลังผมก็ตาม
“ผมอยากให้ฮารุมีแต่รอยยิ้มเพราะถ้าฮารุร้องไห้มากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บใจและเศร้ามากๆ
เพราะแม้ว่าผมจะกลับมา ผมก็ยังไม่สามารถดูแลฮารุได้อย่างที่ตั้งใจไว้อยู่ดี”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 12
อย่างน้อยๆวันนี้ผมก็ควรให้รุ่นพี่ได้เข้าใจความรู้สึกของฮารุมากขึ้น และผมก็คงต้องยอมให้รุ่นพี่ได้ยินและรับรู้ถึงจิตใจที่เข้มแข็งของฮารุว่าเธอหนักแน่นพอที่จะดูแลตัวเองและอยากจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆรุ่นพี่ได้อย่างไม่กลัวใคร แม้ว่าผมจะรู้ว่ามุนอายังรู้สึกไม่ดีนักกับเรื่องต่างๆที่เธอได้ทำผิดกับฮารุไว้ แต่ดูเหมือนเธอก็พร้อมที่จะไปบอกความจริงกับรุ่นพี่ เมื่อผมไปขอร้องมุนอา เธอกลับพูดกับผมว่า “เธอคงชอบฮารุมากสินะ ถึงได้พยายามทำทุกอย่างเพื่อฮารุ แม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นการทำร้ายจิตใจตัวเอง” นั่นสินะ ผมไม่รู้หรอกว่าตัวเองทำอะไรลงไป บางครั้งก็ดีใจ บางครั้งก็เสียใจ แต่ถ้าเป็นอะไรที่ทำเพื่อฮารุผมไม่ได้คิดหรอกว่า ผมจะเสียใจไหม
“แค่ได้ทำสิ่งที่ดีๆให้กับเธอ ผมก็พอใจมากแล้ว”
มุนอาไปบอกรุ่นพี่เกี่ยวกับเรื่องเข้าใจผิดต่างๆที่เกิดขึ้น และขอให้รุ่นพี่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคนที่จะมาทำร้ายฮารุต่อไป แต่เรื่องมันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อมุนอาได้รับคำตอบจากรุ่นพี่ว่า... “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นหรอก แต่เพราะเขามีแฟนแล้วต่างหาก”
นี่มันอะไรกันเนี่ย???
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 13
ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วหลังจากวันนั้นที่ฮารุอยากจะเข้าไปถามรุ่นพี่ตรงๆ ผมสงสารเธอจริงๆ เพราะเธอดันไปเห็นภาพที่ซอลฟากับรุ่นพี่อยู่ด้วยกันเข้า ผมคิดอยู่แล้วเชียว ว่ายัยเด็กนักดนตรีนั่นต้องมีอะไรบางอย่าง สุดท้ายก็มาเปิดเผยเอาทีหลังว่าเธอกำลังคบกับรุ่นพี่ แถมทุกคนก็เห็นดีเห็นงามกันไปด้วย แต่สำหรับผมเหรอ ผมว่ามันออกจะแปลกไปสักหน่อยนะ พวกเขาไปรักกันตอนไหนเหรอ แล้วแน่ใจนะว่ารุ่นพี่ชอบยัยนั่นจริงๆ ดูหน้าแล้วเหมือนคนโดนบังคับซะมากกว่า ผมคงต้องสืบให้รู้อะไรมากกว่านี้ซะแล้ว แม้ว่าผมจะไม่ชอบรุ่นพี่เท่าไหร่ แต่ผมก็คิดว่าเขาคงไม่ใช่คนที่จะเปลี่ยนใจจากใครได้ง่ายๆหรอก
“หกปีแล้วที่ผมกับฮารุเคยได้เจอกันที่นี่ แม้ว่าตอนนี้เธอจะจำผมไม่ได้ แต่ผมก็ยังไม่เปลี่ยนใจที่จะรอเธอเลย”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 14
ดูเหมือนเรื่องจะค่อยๆคลี่คลายทีละนิด หลังจากที่ได้รู้ความจริงจากรุ่นพี่อินซาว่า จริงๆแล้วซอลฟาเป็นน้องสาวของเขา และตอนนี้มุนอาก็ไม่ได้ติดแจกับผมอีกต่อไปแล้ว ผมว่าเธอคงจะรู้ใจตัวเองแล้วแหละ ว่าความจริงแล้วเธอยังรักรุ่นพี่อินซาอยู่
แต่เรื่องที่อยู่ดีๆซอลฟาก็เป็นแฟนกับรุ่นพี่นี่สิ มันน่าสงสัย แถมเธอยังบอกด้วยว่า... รุ่นพี่เป็นของเธอมาตั้งแต่แรก ถ้าผมเป็นรุ่นพี่ผมคงไม่ยอมคบกับผู้หญิงที่น่ากลัวแบบนี้หรอก ภายนอกที่ดูสดใสของเธอ มันแฝงไปด้วยมีดแหลมที่พร้อมจะทิ่มแทงคนอื่นได้ตลอดเวลา ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่ เพราะผมไม่อยากเห็นฮารุที่สภาพที่เหมือนไม่มีวิญญาณแบบนี้อีกแล้ว
“ไม่ว่าจะมีเขา หรือไม่มี ผมก็ไม่ใช่คนที่จะอยู่ในสายตาของเธออยู่ดี”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 15
ผมคิดว่าฮารุคงยังไม่ตัดใจจากรุ่นพี่ชินได้หรอก ผมเฝ้ามองเธอที่มักจะเหม่อลอยอยู่เสมอ ตั้งแต่วันที่พวกเขาเลิกพบกัน ที่จริงผมควรจะดีใจนะ ที่อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องมาทนเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน แต่ว่า... ผมกลับไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิด คงเป็นเพราะว่า... เธอคนนั้นของผมกำลังเศร้า ผมก็เลยรู้สึกเศร้าไปด้วย
และหารู้ไม่ว่า... ระหว่างที่เกิดสิ่งต่างๆมากมาย เวลาของผมก็เริ่มน้อยลงไปอีกแล้ว ผมลองนับนิ้วของตัวเอง หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด เวลาของผมในตอนนี้ เหลืออยู่เท่าไหร่กันนะ
ผมเป็นห่วงเธอนะ และหวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลายก่อนที่ผมจะไป
แล้วเธอจะรู้ไหมนะ ว่าเพื่อนที่เธอบอกเสมอว่าเป็นเพื่อนที่แสนดีคนนี้น่ะ เหลือเวลาที่จะอยู่กับเธอไม่มากแล้ว
“ความเจ็บปวดของวันนี้ คือการที่เธอไม่เคยรู้ว่า ผมเป็นใคร
และเธอก็ไม่เคยรู้เลยว่า... ผมต้องฝืนใจขนาดไหน เมื่อต้องเอาใจช่วยความรักของพวกเขา ”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 16
วันนี้ผมและฮารุบังเอิญไปเจอซอลฟาเข้าที่โรงอาหาร แถมเธอยังอยู่คนเดียวอีกด้วย มันไม่น่าแปลกไปหน่อยเหรอ ทั้งๆที่เธอกำลังคบกับรุ่นพี่อยู่ แต่ทำไมต้องถูกทิ้งให้มากินข้าวคนเดียว ที่จริงแล้วผมรู้คำตอบได้โดยไม่ต้องถามเธอเลยด้วยซ้ำ รุ่นพี่ไม่ได้ชอบเธอจริงๆหรอก
ผมได้คุยกับรุ่นพี่อินซาเมื่อตอนกลางวัน เขาเองก็รู้ว่าน้องสาวของเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้รุ่นพี่ชินไม่สามารถเข้าใกล้ฮารุได้ เพราะเธอไปขู่รุ่นพี่ชินไว้ เพราะถ้าหากยังอยู่ใกล้ฮารุต่อเธอจะไม่ปล่อยให้ฮารุอยู่อย่างมีความสุขแน่ รุ่นพี่ชินก็เลยจำได้ต้องถอยห่างออกจากฮารุของผม แต่อีกเรื่องที่มันทำให้ผมเกลียดเธอไม่ลง ก็คือเรื่องที่รุ่นพี่อินซาบอกว่า เธอป่วย เวลาเธอตื่นเต้นหรือตกใจ อาการเธอมักจะกำเริบเสมอ เพราะแบบนี้รุ่นพี่ชินที่เห็นว่าเธอเป็นน้องก็สงสารเธอมาก สุดท้ายเขาก็ยอมที่จะทิ้งความสุขของตัวเอง แล้วจำใจประกาศไปว่าเขากำลังคบกับซอลฟา
รุ่นพี่อินซาขอร้องผมไว้ว่าอย่าได้บอกเรื่องนี้กับใคร เพราะเขาเองก็สงสารน้องของเขามากเหมือนกัน เขาไม่อยากให้ใครต่อใครมองซอลฟาว่าคนขี้โรค และไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวด หากทุกคนรู้ว่ารุ่นพี่ชินไม่ได้รักเธอจริงๆ ผมรับปากรุ่นพี่อินซา และเขาก็บอกกับผมว่า อีกไม่นานซอลฟาก็จะย้ายไปแล้ว เขาไม่อยากจะให้ช่วงเวลาที่เธออยู่ที่นี่ต้องรู้สึกแย่ และฝากให้ผมดูแลฮารุให้ดีด้วย
ในตอนเย็นของวันนั้นผมบอกกับซอลฟาเพื่อให้เธอรู้ตัว อย่างน้อยๆก็น่าจะมีใครสักคนที่บอกเธอ เพราะถ้าหากปล่อยเอาไว้แบบนั้น สุดท้ายจะเป็นเธอเองที่ต้องเจ็บปวด แม้เธอจะต่อต้าน แต่ผมคิดว่าเธอน่าจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูด เพราะเราสองคนมีบางอย่างที่เหมือนกัน พวกเรารักคนที่ไม่ได้รักเราเหมือนกัน เพียงแต่วิธีการของผมและเธอมันต่างกันก็เท่านั้นเอง
ผมรู้ว่าฮารุแอบฟังเรื่องที่ผมคุยกับซอลฟา เธอเป็นคนจิตใจดี ผมคิดว่าฮารุเองก็คงจะเข้าใจซอลฟาได้เหมือนกัน
เย็นวันนั้นฮารุไปหาผมที่บ้านและทำแผลให้กับผม เพราะบังเอิญเอากระเป๋ามาฟาดผมเพราะคิดว่าผมเป็นพวกโรคจิต ในตอนนั้นผมดีใจมาก ถ้าหากเจ็บแล้วจะได้อยู่ใกล้ๆฮารุแบบนี้ ผมก็ยอม
ผมเพิ่งรู้ว่าอย่างน้อยๆ ผมก็คงมีความสำคัญกับเธอบ้าง หลังจากที่เธอร้องไห้ตอนที่เผลอฟาดกระเป๋าใส่ผม และผมก็บอกตัวเองเสมอว่า
“ผมไม่อยากเป็นเส้นขนานกับเธอตลอดไปหรอก
ถ้ามีสักครั้งที่ผมจะข้ามสะพานที่เรียกว่าเส้นขนานนี้ ปีนไปหาเธอที่อยู่อีกฝั่งได้ก็คงดี”
The secret of memory : วันวานกับความทรงจำ
The secret of memory : วันวานกับความทรงจำ
- บทนำ
- ตอนที่ 1 เสื้อกันฝนสีแดง
- ตอนที่ 2 ความบังเอิญ
- ตอนที่ 3 เพื่อนสนิท?
- ตอนที่ 4 คนที่รู้ความลับ
- ตอนที่ 5 คำอธิฐาน
- ตอนที่ 6 รูปแห่งความทรงจำ
- ตอนที่ 7 ร่มสีเหลือง
- ตอนที่ 8 น้อยใจ
- ตอนที่ 9 เผลอ
- ตอนที่ 10 คำอธิฐานใต้แสงดาว
- ตอนที่ 11 สารภาพรัก
- ตอนที่ 12 เงาของคน 2 คน
- ตอนที่ 13 สิ่งที่อยู่ในใจ
- ตอนที่ 14 คนรู้จัก ที่... ไม่เคยรู้จัก
- ตอนที่ 15 ความเชื่อใจ
- ตอนที่ 16 ความเจ็บปวดที่... เนิ่นนาน
- ตอนที่ 17 ยิ่งฝืน.. ก็ยิ่งเหนื่อย
- ตอนที่ 18 เธอคนนั้น
- ตอนที่ 19 เพื่อ...
- ตอนที่ 20 ความจริงแล้ว...
- ตอนที่ 21 เวลาที่เหลือน้อย
- ตอนที่ 22 ตั๋วหนัง ยางลบ และความทรงจำ 1
- ตอนที่ 23 ตั๋วหนัง ยางลบ และความทรงจำ 2
- ตอนที่ 24 วันแห่งความสุข
- ตอนที่ 25 เรื่องที่ยังไม่เคยรู้
- ตอนที่ 26 ความลับที่ถูกเปิดเผย
- ตอนที่ 27 Special Hero 1
- ตอนที่ 28 Special Hero 2
- ตอนที่ 29 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 1
- ตอนที่ 30 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 2 👈
- ตอนที่ 31 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 3
- ตอนที่ 32 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ END
