Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 17
วันนี้ฮารุทำตัวแปลกไป ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะทำใจเกี่ยวกับเรื่องของรุ่นพี่ได้จริงหรือเปล่า แต่พอเห็นเธอยิ้มและดูสดชื่นขึ้นแบบนี้ ผมก็ค่อยสบายใจหน่อย รอยยิ้มของเธอมักจะทำให้ผมตื่นเต้น โดยเฉพาะตอนที่เธอยิ้มมาให้ผม หัวใจมันเหมือนจะหลุดออกมายังไงยังงั้น
วันนี้แม่สาวนักดนตรีคนนั้นเอาบัตรคอนเสิร์ตของเธอมาให้พวกเรา ผมว่าเธอคงจะคิดอะไรบางอย่างได้ เพราะจริงๆแล้ว เธอเองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เพียวแต่เธอรักรุ่นพี่มากเกินไปก็เลยทำให้เธอพลาดทำอะไรที่มันผิด ฮารุดูเหมือนจะตื่นเต้นกับคอนเสิร์ต เธอเองก็คงอยากจะกลับไปคืนดีกับซอลฟาเหมือนกัน
และเย็นวันนี้ "ผมคิดถึงฮารุนะ คิดถึงจริงๆ"ในที่สุดผมก็ได้บอกคำนี้กับฮารุผ่านทางโทรศัพท์ที่ผมให้เธอ แม้ว่าใจความสำคัญมันอาจจะยังไม่ครบเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยผมก็มีความสุขที่ได้บอกเธอไปอย่างนั้น แม้ว่าเธอจะคิดว่ามันเหมือนพระเอกในละครน้ำเน่าก็ตาม
“ผมมักจะแอบมองเธอจากหน้าต่างห้องของผม แต่ไม่เคยคิดเลยว่า เธอเองก็จะหันมามองผมด้วยเหมือนกัน
ถ้าฮารุใช้ใจมองผม เหมือนที่ผมใช้ใจมองฮารุบ้างก็คงดี ผมยิ้มและโบกมือให้เธออยู่ที่ริมหน้าต่าง นี่ไง...นางฟ้าของผม”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 18
วันนี้ในงานคอนเสิร์ต ผมรู้สึกถึงเรื่องดีๆที่จะเกิดขึ้นได้ และก็ขอบคุณที่มันลงเอยด้วยเรื่องดีเช่นกัน แม่สาวน้อยซอลฟานั่น เห็นเธอแล้วผมก็มักจะมองย้อนกลับมาดูตัวเอง เธอกล้าทำในสิ่งที่ใจของเธอต้องการโดยไม่หวั่นว่าอะไรจะเกิด ผมละอิจฉาตรงความซื่อสัตย์ของหัวใจของเธอจริงๆ และขอบคุณที่เธอไม่ทำร้ายหัวใจของเธอต่อไปและปล่อยให้รุ่นพี่ได้มีทางเลือกของตัว ผมไม่กล้าคาดหวังเรื่องอะไรเกี่ยวกับฮารุและรุ่นพี่ชิน แต่อะไรที่มันเป็นความสุขของฮารุ ผมเองก็จะมีความสุขกับเธอไปด้วย
ค่ำนี้ทางเดินของผมไม่ได้เดินกับฮารุแค่สองคน มันอาจจะรู้สึกแปลกๆที่มุนอามากับพวกเราด้วย แต่สิ่งที่มันทำให้ผมใจเต้นรัว ก็คือคำพูดของมุนอานี่แหละ
“พวกเธอได้เดินกลับบ้านด้วยกันแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ ดูโรแมนติกชะมัด”
ทำไมผมต้องใจเต้นไม่เป็นจังหวะและรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้าด้วยนะ แถมตอนนั้นฮารุก็อยู่ข้างๆผมด้วย เธอหันมามองหน้าผม และยิ้ม หวังว่าเธอจะไม่รู้หรอกนะว่าผมก็แอบรู้สึกดีเวลาที่ได้เดินกลับบ้านพร้อมเธอ
บางทีผมก็คิดนะ...
“ถ้าหากว่าผมเลือกที่จะแสดงมันออกไปตั้งแต่แรก
บางอย่างในวันนี้จะเปลี่ยนไปไหมนะ”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 19
อีกวันต่อมา เย็นวันนั้นฮารุยืนยันจะไปรอเจอรุ่นพี่ให้ได้ วันนี้ผมก็ชั่งใจอยู่นานว่าผมควรจะอยู่รอเธอไหม แต่... ไม่ดีกว่า เพราะผมก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าทุกอย่างมันจะต้องผ่านไปด้วยดีแน่นอน และเย็นวันนั้นผมก็รุ่นพี่มาส่งฮารุที่หน้าบ้าน พวกเขามาพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสและดูสนิทกันมากขึ้น พวกเขากลับมาคืนดีกันแล้วสินะ
“ยินดีด้วยนะ ฮารุของผมกำลังจะมีแต่ความสุขแล้ว”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 20
วันนี้คงเป็นวันที่ผมต้องเริ่มนับเวลาถอยหลังแล้วสินะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาในช่วง 4 เดือนหรือ 6 ปีที่ผ่านมา สำหรับช่วงเวลาที่ผมได้อยู่กับฮารุไม่เคยมีวันไหนที่ผมจะลืมมันได้เลย แม้ฮารุจะไม่เคยรู้เลยว่าผมชอบฮารุไม่น้อยไปกว่าที่รุ่นพี่ชอบ แต่อย่างน้อยๆมีบางเวลาที่ผมได้เห็นว่าฮารุมีผมอยู่ในสายตาบ้างผมก็มีความสุขมากๆแล้ว
หลายวันมานี้ผมไม่ได้กลับบ้านกับฮารุ เพราะรุ่นพี่มาส่งเธอกลับบ้านอยู่ทุกเย็น และผมก็คงทนเดินกลับบ้านพร้อมกับพวกเขาไม่ไหวเหมือนกัน เพราะแต่มองพวกเขาผมก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว วันนี้ในห้องสมุดฮารุเห็นว่าผมอ่านหนังสือพวกเบเกอรี่ ผมอยากจะเล่าให้เธอฟังว่าเมื่อก่อนเราเคยทำเบเกอรี่ด้วยกัน และแม่ผมก็ชอบทำเบเกอรี่มากๆ แต่ว่า... มันก็พูดไม่ออกซะอย่างนั้น แต่อย่างน้อยๆผมก็ดีใจนะที่วันนี้ได้เห็นหน้าเธอใกล้ๆ นานแค่ไหนแล้วนะที่ผมไม่ได้อยู่ใกล้เธอขนาดนี้ ใบหน้าขาวๆ กับตาสวยๆ และลักยิ้มน่ารักๆนั่นน่ะทำเอาผมต้องฟุบกับโต๊ะ เพราะกลัวว่าเธอจะจับได้ว่าผมหน้าแดง
“เวลาที่ผมต้องสบตากับฮารุ น่าแปลกนะที่ผมไม่สามารถมองได้นานๆ เพราะผมกลัวว่า...
ผมอาจจะเผลอบอกความจริงที่ว่า ผมกลับมาเพราะยังอยากเป็นคนๆนั้นที่ฮารุเคยสัญญาไว้”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 21
วันนี้ผมรู้สึกขอบคุณโทรศัพท์เจ้าปัญหาของผมจริงๆ ในที่สุดเธอก็ยอมกดโทรศัพท์และโทรมาหาผมเป็นครั้งแรก ถึงแม้ว่าวันนี้ผมจะไม่สบาย แต่ก็เป็นวันที่ไม่สบายที่ผมมีความสุขมากที่สุดในโลก เหมือนความฝันที่ผมเห็นว่าฮารุดูเป็นห่วงเป็นใยผม เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าคุ้มค่าที่สุดแล้ว เป็นอะไรที่มากกว่าความต้องการของคนที่ได้แต่อยู่ในมุมที่เธอมองไม่เคยเห็น ผมจะคิดถึงโจ๊ค คิดถึงผู้หญิงที่คอยป้อนโจ๊ค ช่วยจัดห้องและนั่งเฝ้าไข้ผม คิดถึงมือเล็กๆที่คอยแตะหน้าผากตอนที่ผมไม่สบาย ผมจะคิดถึงเธอไม่มีวันลืมเลย
ไม่เป็นไรถ้าเธอจะจำไม่ได้ว่าเราเคยเจอกันตอนเด็ก ไม่เป็นไรถ้าเธอจะจำไม่ได้ว่ายางลบนั่นเป็นเธอเองที่ให้ผม เพราะไม่ว่ายังไงเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงหนึ่งในสองคนที่ผม “รักมากที่สุด”
วันนี้ในห้องของผมดูน่าอยู่ขึ้น เมื่อฮารุมาคอยอยู่ใกล้ๆและเฝ้าไข้ผม เราได้คุยถึงเรื่องสมัยเด็กกัน แต่สิ่งที่ให้ผมเจ็บปวดคือการได้รู้ว่า ฮารุไม่มีความทรงจำในวัยเด็กอยู่เลย มันเหมือนกับว่าไม่ใช่ว่าเพราะเธอเด็กเกินกว่าจะจำเรื่องพวกนั้น แต่มันมีบางอย่างที่ทำให้เธอไม่เหลือความทรงจำพวกนั้น ผมนึกแปลกใจอยู่หลายครั้ง ที่ไม่ว่าจะทำอะไร ฮารุก็ไม่เคยจะนึกถึงเรื่องสมัยก่อนของพวกเราได้ แม้ว่าผมจะเล่าเรื่องที่เธอเป็นคนให้ยางลบกับผม ก็ไม่มีอะไรทำให้เธอฉุกคิดมันขึ้นมาเลย สวรรค์ช่างกลั่นแกล้งพวกเราถึงขนาดนี้เลยเหรอ ให้ฮารุจำผมสักหน่อยก็ไม่ได้เลยหรือไง
ในคืนนั้นฮารุมาเฝ้าผมจนถึงเที่ยงคืนจนเธอเผลอหลับไป
“เธอจำผม... ไม่ได้จริงๆเหรอเนี่ย”
“คนที่ให้ยางลบก้อนนั้นกับผม ก็คือ เธอ” เจ้าของมือเล็กๆที่คอยวัดไข้ให้ผมคนนี้ไง”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 22
เพราะมีคนคอยเฝ้าไข้ ผมเลยหายจากไข้เร็วกว่าปกติ และเช้าของวันนั้น ทันทีที่ผมรู้สึกตัว ผมก็รับตรงดิ่งไปที่บ้านของฮารุ ผมเดาว่าเธอคงยังไม่ตื่นนอนในตอนเช้าตรู่ขนาดนี้ หลังจากที่ผมได้ไปที่บ้านของฮารุและคุยกับคุณลุงและคุณป้า ผมก็เพิ่งรู้ว่าจริงๆแล้วฮารุไม่ได้ตั้งใจที่จะลืมผม
“ขอโทษนะ ฮีโระ เขาไม่เพียงแค่จำเธอไม่ได้ แต่ดูเหมือนว่า... เขาไม่เคยมีความทรงจำเหล่านั้นมากก่อน”
คุณป้าพูดออกมาด้วยความเศร้า
“มันเป็นเพราะผมที่ทำให้ฮารุเป็นแบบนั้น ผมขอโทษครับ ผมขอโทษจริงๆ มันก็สมควรแล้วที่เธอจะจำผมไม่ได้ เพราะการที่ผมถูกลืมมันก็เหมือนเป็นบทลงโทษสำหรับผมแล้ว ผมขอโทษคุณลุงกับคุณป้าจริงๆครับ ที่ผมไม่เคยได้กลับมาดูแลเธอ และไม่เคยได้กลับมาหาเลย”
“พวกเราไม่ได้คิดจะโทษเธอหรอกนะฮีโระ และฉันก็รู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ พวกเราเข้าใจ และเรื่องของแม่เธอ พวกเราก็เสียใจไม่แพ้กัน ขอโทษที่เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ”
“อย่าพูดอย่างนั้นเลยครับคุณลุง”
“เอาเถอะ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว พวกเราก็รักเธอเหมือนลูกคนหนึ่ง แต่เธอไม่คิดจะเล่าเรื่องของเธอให้ฮารุฟังจริงๆเหรอ”
“จะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้จริงๆเหรอ ฮีโระ”
“บางที นี่อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมจะให้เธอได้ก็ได้ครับคุณป้า”
ผมตอบออกไปและกลั้นใจยิ้มออกมาราวกับว่าผมไม่เป็นไร ทั้งสองท่านดูจะเป็นห่วงที่ผมยังไม่ได้บอกความจริงกับฮารุออกไป แต่ยังไงผมก็ตัดสินใจแล้วว่าผมจะสร้างความทรงจำใหม่กับฮารุจะดีกว่า ผมอยากให้เธอมีความสุขกับอนาคตของเธอมากกว่าที่จะมารื้อฟื้นเรื่องในอดีตอย่างผม
แต่วันนี้ผมก็ดีใจนะที่ฮารุชวนผมออกไปดูหนัง ผมไม่รู้ว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าผมอยากไปดูหนังกับเธอสักครั้ง ขอบคุณมืออุ่นๆที่จับมือผมในวันนี้ ไม่รู้ว่าฮารุจะรู้มั้ย แต่มือคู่นี้เป็นมือคู่ที่ผมอยากจับเอาไว้ให้นานที่สุดและไม่อยากจะปล่อยมือจากเจ้าของมือนี้เลย ผมอยากถ่วงเวลาให้เราได้อยู่ด้วยกันนานที่สุด อยากใช้โทรศัพท์มือถือคู่รักกับฮารุไปนานๆ อยากเป็นคนปลอบเธอเมื่อเธอร้องไห้ว่า “คนที่ร้องไห้จะไม่น่ารักนะรู้มั้ย” อยากสั่งอาหารที่ฮารุชอบ อยากซื้อดอกไม้สวยๆให้ทุกวัน แต่เพราะผมทำไม่ได้จึงต้องซื้อต้นไม้ไว้ให้เธอปลูกเอง
ในค่ำคืนของวันนี้ ผมคงได้มีโอกาสนั่งมองห้องของฮารุจากหน้าต่างบานนี้เป็นวันสุดท้าย ผมไม่รู้หรอกว่าในอนาคตจะมีความกล้าพอไหมที่จะกลับมาเจอเธออีกครั้ง ผมกลัวว่าผมจะไม่สามารถปล่อยมือเธอได้อีกแล้วถ้าหากว่าผมยังคงมาเจอเธออยู่แบบนี้
ค่ำคืนก่อนวันสุดท้ายจะมาถึงผมจัดเตรียมประทีปหลายสิบดวง ผมชวนฮารุออกมานั่งดูดาวด้วยกันข้างนอก ได้อธิษฐานขอพรด้วยกัน
“ผมไม่ขอให้เธอจำผมได้แล้วละครับ ผมขอให้เธอมีความสุขกับครอบครัวและคนที่เธอรักมากกว่า
ขอให้เธอคนนั้นมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตและอย่าทำให้เธอร้องไห้อีกเลย”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 23
ผมเหลือเวลาอยู่ที่นี่อีกแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น วันพรุ่งนี้หลังจากที่ผมได้ร่ำลาเพื่อนที่โรงเรียนเสร็จผมคงไม่ได้มีเวลามากนัก เพราะฉะนั้นวันนี้ผมจึงอยากทำอะไรบางอย่างที่ผมคิดว่าจะพอเป็นการช่วยฮารุได้บ้าง นั่นก็คือ การฝึกปั่นจักรยาน ผมรู้ว่าเธอรู้สึกกลัวและกังวลมาก แต่ผมก็อยากจะเห็นว่าเธอสามารถปั่นมันได้ด้วยตัวเองและปลอดภัยที่สุด ผมไม่อยากให้เหตุการณ์เหมือน 6 ปีที่แล้วเกิดขึ้น ตอนที่ฮารุบอกผมว่าเธอเห็นเด็กผู้ชายตอนที่เธอกำลังฝึกปั่นจักรยาน ตอนนั้นผมก็แอบหวังนะว่าบางทีนี่อาจจะเป็นความจำเรื่องของผมที่เธออาจจะจำได้ แต่แล้วมันก็เป็นเพียงแค่ภาพจางๆแล้วก็หายไป
และเย็นวันนั้นคุณลุงคุณป้าจัดปาร์ตี้เล็กๆให้กับผม ผมอยากจะขอบคุณท่านอย่างใจจริงที่ยังคงอยากให้ผมเป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าผมทำได้ผมก็อยากจะเป็นคนๆนั้นเหมือนกันครับ ไว้มีโอกาสและเป็นวันที่ผมกล้าพอ ผมจะกลับมานะครับ
“เสียดายที่คนที่เธอชอบไม่ใช่ผม ไม่งั้นเราคงได้เป็นครอบครัวเดียวกันไปแล้ว”
Hero Diary Secret ไดอารี่ของฮีโระ 24
วันสุดท้ายแล้วสินะที่ผมจะได้จบการเขียนไดอารี่เล่มนี้ ผมหวังว่าสุดท้ายแล้วทุกอย่างจะจบลงด้วยความสุข ผมนั่งเขียนในช่วงตอนเช้าตรู่ของวันจันทร์ ริมหน้าต่างแห่งนี้เป็นที่ๆผมเฝ้ามองคนๆหนึ่งทุกวัน แต่เสียดายที่วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายแล้วที่ผมจะทำได้ หลังจากที่ผมร่ำลาเพื่อนที่โรงเรียนเสร็จ ผมคงต้องออกเดินทางกลับทันที ขอบคุณทุกคนจริงๆที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำของผม แม้จะมีบางคนที่ผมไม่ได้เอ่ยในไดอารี่เล่มนี้แต่ผมก็รู้สึกดีใจมากๆที่ได้มีโอกาสเจอกัน
ไม่ว่าจะในอดีต หรือในอนาคต ผมจะไม่มีวันลืมเธอและทุกคนอย่างแน่นอน
“ผมชอบเธอมากนะ แต่ผมคงอยู่ดูแลเธอไม่ได้ ขอให้เธอมีความสุขตลอดไปนะ ฮารุ”
The secret of memory : วันวานกับความทรงจำ
The secret of memory : วันวานกับความทรงจำ
- บทนำ
- ตอนที่ 1 เสื้อกันฝนสีแดง
- ตอนที่ 2 ความบังเอิญ
- ตอนที่ 3 เพื่อนสนิท?
- ตอนที่ 4 คนที่รู้ความลับ
- ตอนที่ 5 คำอธิฐาน
- ตอนที่ 6 รูปแห่งความทรงจำ
- ตอนที่ 7 ร่มสีเหลือง
- ตอนที่ 8 น้อยใจ
- ตอนที่ 9 เผลอ
- ตอนที่ 10 คำอธิฐานใต้แสงดาว
- ตอนที่ 11 สารภาพรัก
- ตอนที่ 12 เงาของคน 2 คน
- ตอนที่ 13 สิ่งที่อยู่ในใจ
- ตอนที่ 14 คนรู้จัก ที่... ไม่เคยรู้จัก
- ตอนที่ 15 ความเชื่อใจ
- ตอนที่ 16 ความเจ็บปวดที่... เนิ่นนาน
- ตอนที่ 17 ยิ่งฝืน.. ก็ยิ่งเหนื่อย
- ตอนที่ 18 เธอคนนั้น
- ตอนที่ 19 เพื่อ...
- ตอนที่ 20 ความจริงแล้ว...
- ตอนที่ 21 เวลาที่เหลือน้อย
- ตอนที่ 22 ตั๋วหนัง ยางลบ และความทรงจำ 1
- ตอนที่ 23 ตั๋วหนัง ยางลบ และความทรงจำ 2
- ตอนที่ 24 วันแห่งความสุข
- ตอนที่ 25 เรื่องที่ยังไม่เคยรู้
- ตอนที่ 26 ความลับที่ถูกเปิดเผย
- ตอนที่ 27 Special Hero 1
- ตอนที่ 28 Special Hero 2
- ตอนที่ 29 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 1
- ตอนที่ 30 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 2
- ตอนที่ 31 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ Part 3 👈
- ตอนที่ 32 Hero Diary Secret : ไดอารี่ของฮีโระ END
